25 HAFTA 1 GÜN/ 11.05.2011
Canım
kızım bu hafta sana biyolojik gelişmelerden bahsetmeyeceğim. Çünkü asıl
önemli olan işin duygusal kısmı.Yukarıdaki ultrason fotoğrafında da
görebileceğin gibi artık bir yüzün var. Her şeyden önemlisi artık bir
siman var.
bu
fotoğrafı ilk gördüğümde ağladım. Bir mucizenin dile gelişiydin çünkü.
Mucizenin resmiydin ve ben ağladım. O kadar güzel görünüyorsun ki
gözüme, derlerdi de inanmazdım. Gün geçtikçe anne olduğumu daha iyi
anlamaya başladım. Çünkü gün geçtikçe sen de gerçek bir bebek olmaya
başladın.
Tekmelerinin bile artık bir anlamı var.
Bir şeyi sevdiğinde mesela çikolata yada Cihat aşkın'dan bir keman solosu:) hemen hızlı hızlı tekmelemeye başlıyorsun.
Rahatsız
olduğunda da aynı şekilde tekmeliyorsun ama tek bir farkla bir şeyden
rahatsız olduğunda( mesela özellikle sağ yanıma yattığımda) karnımdan
dışarı çıkacakmış gibi tekmeler atıyorsun. En güzeli artık karnımda yer
değiştirmen dışarıdan bile gözlenebiliyor. Bu arada laf aramızda baban
da alışkanlık oldu; her sabah gözünü açar açmaz elini karnıma götürüyor
senin minik tekmelerini duyabilmek için....
İşte
bunların hepsi bizim hayatımızı oluşturuyor şu sıralar, her anımız
seninle geçiyor, odanı düzenlemekle, minik kıyafetlerini hazırlamakla ve
geleceğin ile ilgili düşünmekle....
Seni çok seviyoruz canım kızım....
