Baba Olmak...

Evet ben bir anneyim hem de henüz 3 aylık acemi, neyi ne zaman nasıl yapacağını bilemeyen yeni hem de yepyeni bir anne...ama dün ilk kez baba olmanın nasıl bir duygu olduğunu bol ağlamaklı bir biçimde öğrendim...hem de bir mektupla; babasından kızına yazılmış, ""canım yavrum" diye başlayan bir mektupla...

kızıyla konuşuyordu babası mektupta. "seni ilk gördüğüm an hissettiklerimin yazıya dökülmesi imkansız" diyordu, hala da hislerini anlatamamaktan şikayet ediyordu ama o kadar güzel anlatıyordu ki aslında...beni ağlatacak, elerim titreyerek mektubunu okuyacak kadar iyi anlatıyordu hislerini, babalığı...


 bir yandan da korkuyordu mektuptaki baba, "sen bana baba diyeceksin, ama ben daha babalık nasıl yapılır bilmiyorum" diyordu. ben de içimden tekrar ediyordum; "sen bana anne diyeceksin, ama ben daha annelik nasıl yapılır bilmiyorum" kaygılarımız ortaktı; bir çocuğa anne olmak, baba olmak öyle söylemek kadar kolay değildi.... gülümsedim...

baba ve evladı arasındaki ilişki anne ve evladı arasındakinden çok daha farklı, bunu da dün anladım. evet, anne doğuruyor, emziriyor, günün büyük kısmını bir arada geçiriyor. bunlar tarifi imkansız duygular. ama baba tarafında da çok değişik duygular yaşanıyor.

düşünsenize 9 ay boyunca dışarıdan izlediği, dahil olmaya çalıştıysa da hep uzakta kaldığı bir süreçten sonra birden bire kucağında bir çocukla hayata başlıyor. ilk aylar anne bu süreci yine birebir yaşarken( uykusuzluklar, ağlama nöbetleri, gaz sancıları...) baba yine bir köşeden izliyor olan biteni. çoğu kez ayrı bir odada alıyor soluğu...hatta bu süreçte anne tüm yükü omuzlamaktan şikayet ediyor, babayı içten içe suçluyıor onu yalnız bırakmakla...

ama bizim gibi bebeği 3 aylık olup artık dünyaya adapte olmaya başlayınca  işte o zaman babalık açığa çıkıyor. hep derinde duran aylardır içeride gizlenen babalık çıkıyor ortaya. anne de şaşırıyor benim gibi. ilk zamanlar ilgisizlikle suçladığı, gerçekten ilgisiz sandığı o adam meğer derinlerde neler yaşıyormuş...

ve sonunda babalık nedir anlıyor anne, içinden tekrarlıyor...
demek bu yüzden babalar bir türlü doyamıyorlar çocuklarına, bu yüzden gün içinde defalarca arayıp iş yerinde akşamı zor ediyorlar ve demek bu yüzden biz anneler çoğu kez şikayet ettiğimizde, bize şükretmeyi öğretiyorlar...

dün ilk kez baba olmak nedir anladım..ve anladım ki.baba olmak zor iş vesselam...